Time flies when you are busy

De weken na de midterm gingen veel te snel. Het voelde goed om na de drukke tentamens weer opnieuw met de vakken te kunnen beginnen. Ik wist beter om te gaan met de structuur hier en wist ook beter wat er van me verwacht werd. Het gaf me weer even mijn slaap en mijn rust terug. Al was dat natuurlijk niet voor lang. Het tempo werd weer lekker opgevoerd en voordat ik het wist zat ik weer tot in de nacht te werken aan mijn opdrachten. Een dag leek ook echt te kort, 24 uur was te weinig en uren leken gewoon te verdwijnen. Maar de feedback werd beter en dat voelde fijn. Docenten zagen vooruitgang in mijn werk en dat gaf me zelfvertrouwen. Al was de communicatie nog steeds een big issue. Vlak voor de deadlines werd er nog informatie gegeven over de opdrachten waardoor het gewoon onmogelijk was om het niet last minute te moeten maken. De lesdagen werden soms langer en zelfs de laatste drie zaterdagen waren nodig om les te geven, waardoor mijn weekenden niet lang duurden. De dagen waren niet meer van 9 tot half 6, maar van 9 tot half 8.

Vandaag heb ik mijn laatste examen afgerond. De afgelopen twee weken had ik er tien die denk ik toch wel beter zijn gegaan dan de tentamens in de midterm. We hadden schrijftentamens, praktijkexamens en jury’s. In de praktijkexamen kregen we een brief waarop stond dat je bijvoorbeeld in drie uur tijd een complete jurk gemaakt moest hebben, wat dan aan bepaalde richtlijnen moest voldoen. In de jury’s moest je jouw werk presenteren en jezelf verdedigen waarom je het zo had gedaan. In één van mijn examens heb ik een complete jurk en jacket afgerond waar ik toch wel heel trots op ben. Ik heb hier vakken gevolgd waarvan ik in het begin niet veel inzag, maar achteraf toch best trots op mijn werk ben. Ik heb mezelf zien groeien, van hoe ik in de eerste week was en wat ik nu weet te presteren. Continu heb ik moeten aanhoren dat Fashion Design één van de zwaarste afdelingen hier is en dat het vijfde semester echt gaat om overleven en zo voelde het soms ook wel. Maar van alle afdelingen die ik hier had kunnen kiezen had ik geen betere keuze kunnen maken. Van alle klassen waar ik in terecht had kunnen komen had ik me geen betere kunnen wensen. 40 geweldige mensen waar ik elke dag mee door mocht brengen. Ik heb veel aan hun hulp gehad. Ze hielpen me wanneer ik het nodig had en ze gaven me al vanaf het eerste moment het gevoel dat ik erbij hoorde.

Je moet je inbeelden dat praktijk lessen heel chaotisch en hectisch verlopen. Materiaal ligt overal, op de grond, op de tafels. Als je het niet meer nodig hebt dan gooi je het op de grond, er zijn immers schoonmakers die dat wel opruimen. Mensen lenen dingen van elkaar en vaak vind je het niet meer terug. Het is echt ongelofelijk hoe vaak ik nieuwe materialen heb moeten kopen, zoals potloden, gum, voor de naaimachine. Gewoon eenvoudige dingetjes, maar die je wel hard nodig had. Ook als ze zeggen ik zal er over tien minuten zijn.. Dan weet je dat je gerust een uur kan wachten. Ik denk dat ik best wel kan zeggen dat ik hier aardig wat uurtjes heb verspild aan alleen maar wachten. Nee structureel zijn de mensen niet echt.. maar hé Welkom in India! Het enige wat je kan doen is proberen eraan te wennen anders kan het flink wat irritaties momentjes opleveren. Ze worden hier ook niet gauw boos of geïrriteerd op elkaar. Het gaat hier allemaal wat relaxter en wat meer op zijn gemak, wat in het geval van opdrachten mij dan soms op het einde nog wel eens in tijdnood bracht.

Ik heb ook geweldige mensen mogen ontmoeten van andere afdelingen. Ze nodigden me uit bij hun thuis of om na de lessen wat te gaan drinken. Ik heb me geen moment alleen gevoeld, omdat zodra je hier uit de school loopt, er altijd wel iemand in de buurt is. De studenten gaan ook niet meteen naar huis, maar blijven gerust tot ’s avonds 9 uur hier. Ze spelen basketbal, volleybal, badminton en cricket, een spel wat ik nooit helemaal zal begrijpen. Ik vergelijk het met honkbal, maar dan zonder het ren gedeelte. Alle studenten wonen hier dichtbij school waardoor je nooit ver hoeft te lopen voordat je bij iemand bent.

Het is leuk om te zien hoe de studenten hier wonen. Het is totaal anders dan hoe studenten in Nederland leven. Het studentenleven blijft hetzelfde al drinken ze hier veel rum en whisky. Maar ze hebben niet veel spullen nodig in hun huis. De meeste slapen op een matrasje en meubels zoals een bank en een eettafel hebben de meeste niet.

De docenten van mijn afdelingen kan ik niet goed beschrijven. Onbegrijpelijk is misschien wel het beste woord en kan zowel positief als negatief gebruikt worden. Sommige docenten waren gewoon lekker normaal, konden een grapje maken en zijn ook geïnteresseerd in de studenten. Andere zal je nooit kunnen begrijpen. Eentje heeft toegegeven in haar midlife crisis te zitten wat ook goed zichtbaar was, andere bleven gewoon heel direct en konden moeilijk een compliment geven. Ik denk dat hun strategie is dat wanneer ze direct blijven, ze denken de studenten te blijven motiveren. Al zijn er mensen in mijn klas die echt waanzinnige creaties kunnen maken en waarvan hun werk echt wel een compliment verdient.

Ik heb zware momenten meegemaakt met deze studie, maar wat ben ik blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Er zullen altijd dingen blijven die ik nooit zal begrijpen en ik ben blij dat het in Nederland wat meer gestructureerd is. Heb verslagen van meer dan dertig pagina’s met de hand mogen schrijven, waarvan ik nog steeds niet begrijp waarom het niet was toegestaan het op de computer te typen. Met wat leuke plaatjes probeerden ik mijn verslagen wat op te fleuren, want na meer dan tien pagina’s begon mijn handschrift toch wel wat beroerder te worden. Het waren dan ook verslagen waarbij je letterlijk de powerpoint presentaties over moest schrijven zodat ze zeker wist dat je het gelezen had?! Ik betwijfel het of ik nog een semester aan zou kunnen, want het heeft ook lichamelijk veel van me gevraagd. Maar ik zal nooit spijt hebben van de afgelopen 5 maanden!!